مستراح

چند قدم آن طرف تر از کلبه مستراحی بود و درش به شکل فجیعی باز مانده بود. داخل مستراح جلوه یک صورت انسانی را داشت و انگار داشت می گفت: «آن پیرکی که منو ساخته 9745 بار اینجا ریده و حالا مرده و من دیگه نمی خوام کسی دستش به من برسه. اون آدم خوبی بود. منو با عشق و علاقه ساخت. تنهام بذار. من حالا یادگار اون ما تحت نازنینی ام که کلکش کنده شده. هیچ راز و رمزی اینجا نیست. برای همینه که در بازه. اگه ریدنت گرفته، مثل گوزن ها برو لای بوته ها.»

صید قزل آلا در آمریکا/ ریچارد براتیگان